Mensenbeten komen natuurlijk niet zo vaak voor als hondenbeten, maar ze zijn wel veel gevaarlijker. Na een mensenbeet treedt tot 25 procent van de gevallen infectie op. Na een hondenbeet komt dit maar in 10 procent van de gevallen voor.
Tot nu toe was er weinig bekend over wat de gevolgen zijn nadat je gebeten wordt door een mens.
Een team van forensisch pathologen, chirurgen en microbiologen heeft hier onderzoek naar gedaan. Zij werken voor het Charité Universiteitsziekenhuis in Berlijn. Professor Karin Rothe en haar collega’s hebben hun bevindingen gepubliceerd in het "Deutsches Ärzteblatt". Ongeacht de oorzaak kan een beet allerlei dingen over brengen: virussen, bacteriën of parasieten. In alle gevallen kan dit leiden tot levensbedreigende infecties.
Voor de optimale behandeling van de ontsteking, d.w.z. de keuze van de juiste antibiotica, is het van belang te weten wat de oorzaak was. Is het afkomstig van het dier? Zo ja, welk dier? Of is het afkomstig van een mens?
De bacteriën in de mond van een mens zijn heel anders ten opzichte van een hond of kat. Slachtoffers die gebeten zijn, moeten beseffen dat beten ernstige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid.
Bijtwonden zijn in veel landen, bijvoorbeeld in Duitsland, niet aangifteplichtig. De gevallen van chirurgische eerste hulp die aan de verzekeringsinstellingen worden gemeld (alleen al in Duitsland zijn dat er ongeveer 3600 per jaar) vormen dan ook slechts het topje van de ijsberg.
Waarom bijten mensen andere mensen?
De artsen van het Charité Universiteitsziekenhuis in Berlijn waren niet in staat exacte cijfers te bepalen over hoe vaak mensen in Duitsland een andere persoon bijten. Maar de cijfers zijn waarschijnlijk vergelijkbaar met die in de VS. Ongeveer 20 procent van alle bijtwonden in steden wordt veroorzaakt door mensen.
Waarom mensen andere mensen bijten is bekend uit forensische studies. Seksuele misdrijven komen op de eerste plaats, gevolgd door kindermishandeling en defensieve beten tegen een daadwerkelijke of vermeende aanvaller. Of wanneer men werkt binnen de geestelijke gezondheidszorg, de algemene gezondheidszorg, of andere sectoren waar het werken met complex gedrag deel uitmaakt van het werk.
Zelfs als de bijtwond er onschuldig uitziet, kunnen bacteriën zich al in de diepere weefsellagen hebben genesteld.
Aangezien de mond en de tanden altijd omringd zijn door ziekteverwekkers, worden deze bij elke bijtwond getransporteerd naar de huid of het onderliggende weefsel. Zelfs als de bijtwond er onschuldig uitziet, kunnen bacteriën zich al in de diepere weefsellagen hebben genesteld.
Wondinfecties na bijtwonden zijn in meerdere opzichten problematisch. Zoals de Berlijnse wetenschappers aantonen, zijn de wonden meestal niet door één, maar door meerdere ziekteverwekkers geïnfecteerd. De keuze van de juiste antibiotica is dan ook moeilijk voor de behandelende arts.
De beet van een mens
Bij bijtwonden wordt ‘de ziekteverwekker’ getransporteerd in weefselzakken. Deze zijn omgeven door dode cellen die weinig zuurstof krijgen. Ziektekiemen, die bijzonder agressief zijn, vermenigvuldigen zich hier. Daardoor kan een plaatselijke wondinfectie gemakkelijk een infectieziekte veroorzaken. Het risico dat de ziekteverwekker zich verspreid is bijzonder groot bij kleine kinderen en bij mensen met een zwak immuunsysteem.
Een bacterie die vooral slecht is die overgedragen kan worden door bijten, is de Capnocytophaga canimorsus. In menselijk weefsel geeft de ziekteverwekker een stof af die een bepaald type witte bloedcel (neutrofiel) inactiveert. Deze eten gewoonlijk bacteriën op of verwijderen microbiële resten.
Via een nog onbekend moleculair mechanisme dringt Capnocytophaga canimorsus snel door in de bloedvaten en verspreidt zich zo over het hele lichaam. Ernstige infecties tot en met bloedvergiftiging kunnen het gevolg zijn. Na een beet door een dier vinden de meeste slachtoffers het vanzelfsprekend dat ze naar de dokter gaan, maar vooral na een mensenbeet moet uit voorzorg een arts geraadpleegd worden.
Raadpleeg altijd een arts als je bent gebeten
Als vertegenwoordiger van BitePRO® ontvangen we regelmatig persoonlijke berichten van verplegers, verzorgenden en leerkrachten uit het speciaal onderwijs die overwegen vanuit medische gronden te stoppen.
Zij zijn gestopt of zijn van plan te stoppen met het beroep, waar zij ooit zeer gepassioneerd over waren, deels vanwege het risico van lichamelijk letsel. Bij sommige instellingen komen beten dagelijks voor. Daardoor zijn er genoeg zorgmedewerkers die met permanente littekens door het bijten rondlopen. Voor veel persoonsleden zou de juiste bescherming tegen bijten, krabben en knijpen een grote uitkomst bieden om toekomstige verwondingen te reduceren of te voorkomen. Ook zou dit het zelfvertrouwen vergroten om beter zorg te verlenen aan personen die complex gedrag vertonen.
Voor dit soort situaties is BitePRO® kleding ontworpen.